Hafta sonu,aile birlikteliğinin mutluluğunu yaşadık. Sürpriz ise,kız kardeşimin yıllarca bize damak tadı hazzını yaşatan emektarı, yaşıtımız Ayşe Hanım’dan geldi: Saçının bir tutamını sanki ışık saçan bir mor renge boyamıştı… Nasıl olduğunu da anlattı: Sitedeki doktor komşunun saçındaki mor pürçemi görüp,Ayşe Hanım dahil herkes beğenisini söyleyince, komşu da: “Ayşe Abla gel, seninkini de boyayalım.” demiş. Heyecanlanıp istemesine karşın, yaşı nedeniyle gelecek kınamaları da düşünüp tereddüt etse de,içindeki çocuğun pır pır eden sevinci üstün gelmiş ve boyamışlar… Biz de çok beğendik, özgüveni nedeniyle de kutladık… Tam da dediği gibi olmuş; metroda bir kadın: “Tövbe…Tövbe…Yaşından utan be kadın!..” deyince, Ayşe Hanım’da: “Bak sen de saçını sarıya boyamışsın,yakışmış da, ben sana karışıyor muyum? Sen niçin karışıyorsun?..” deyince de kadın susmuş… Düşündüm. İnsanlar,Türkiye’de her geçen gün ağırlaşan yaşam cenderesinin altında eziliyorlar.Nefes almakta bile zorlanıyorlar… Yaşam sevinçleri,içlerindeki yaşam coşkusu köreliyor, hızla sönüyor… Boğuluyorlar… Başlarını sudan çıkarıp, bir anlık bir nefes almak… Ufacık bir mutlulukla,içlerinde sönümlenen ateşi üfleyerek canlandırmaya çalışmak… Kendine iyi gelen bir şeyi yapmaya çalışarak,kalplerinin kapısını minik mutluluklara aralamak… Üzerlerindeki yıldızlı gökyüzünü görebilmek… Açan bir çiçeği koklayabilmek… Şarkı mırıldanıp,şiir okuyabilmek… Bir tabloyu seyretmek… Sıcak bir çayın hazzını duyabilmek… Ve şarj ettiğimiz inançla, hayatın içine daha güçlü dalabilmek… Aydınlık bir gelecek için mücadele azmimizi pekiştirmek… Ve bize iyi gelecekse saçımızı boyayabilmek… Yaşmış!.. Güzelliğin yaşı olur mu?.. Sabahın tan rengi… Güneşin ilk ışıltıları… Akşamın kızıllığı… Gece,sudaki yakamozun rengi… Tüm bu renk cümbüşünün bizde yarattığı haz… Buradaki renkler tamam da…Ya saçındaki mor pürçem? Tövbe…Tövbe… Bu olmaz!.. Din taciri dinci yaklaşım, yaşama ve insana dair her şeye saldırıp,insanların içindeki yaşam sevincini boğmak için uğraşıyor… Özgür insan,özgür dünya en büyük düşmanları… “Akar suyun, meyve çağında ağacın, serpilip gelişen hayatın düşmanı…”(N.Hikmet) Öte yandan,çocuk taciziymiş. Kadın cinayetleriymiş. Kamu malının yağmalanmasıymış. Yetim hakkına el uzatmakmış. Kul hakkı yemekmiş… Haksızlık,adaletsizlik, zulümmüş… Geç bunları anam babam geç!.. Bir de Ayşe Hanımlar var… Benim rahmetli annem… Toplumumuzun çoğunluğunu oluşturan,ruhsal arınmayla iç huzuru yakalamaya çalışan inançlı dindarlar… İyi insanlar… Güzel insanlar… Ben Ayşe Hanım’ı,mutfaktaki işi bitince,başında tülbenti, ayaklarını uzatmış kuran okurkenki görüntüsüyle anımsayacağım hep… Neymiş? Saçının bir tutamını mora boyamış? Neymiş? ‘Haram’ mış! ‘Günah’ mış! Rahmetli anacığım namazını da kıldı,orucunu da tuttu… Rahmetli babam mı? Bayramdan bayrama… Oruç da tutmadı… Ama anamın sahur yemeklerini,bir gün bile aksatmadan,kendi eliyle hep babam pişirip hazırladı… Tüm akraba ve komşulara iftar sofralarını hiç aksatmadı… Bu güzel insanlar,kimsenin de inancına da ibadetine de karışmadılar… Karışan var mı ? Var… Diyanet,son Cuma hutbesinde milletin tatilini de hedef aldı: “Bazı organizasyonlar Allah’ın hükümlerini hiçe sayan,helal haram hissiyatından uzak…bir hal almışlardır…” Bir önceki Cuma hutbesininde de; ‘Haya ve Edep’ başlığıyla, insanların giyim ve kuşamlarını hedef alarak, ‘kısa giyinmenin hayasızlık olduğunu’ belirtip,topluma seslenmişti: “Ahlak ve edep ölçülerinin çiğnenmesine sessiz kalan herkes vebal altındadır…” Daha önce de flört etmek ‘ büyük günah ‘ sayılmış, kadın erkek arkadaşlığının zinaya sürüklediği savunulmuş, yaşam tarzına doğrudan müdahale eden ifadeler kullanılmıştı… (Cumhuriyet 2/5/2025) Ayşe Hanım’ın saçındaki mor pürçem,sanırım bizim de içimizi ısıttı,yaşam sevincinizi artırdı… Muammer Toprakcı